آثار منتشر شده گروه فارسی

فلودرنیک با وسواس خاطری که شایستۀ یک محقّق و پژوهشگر برجسته است، سعی کرده است در کنار تبیین مباحث روایت شناسی، نمونه-هایی عملی نیز در کتاب خود بیاورد و همین باعث تمایز این کتاب از سایر کتاب های موجود در این حوزه شده است. دقّت نظر و عمق نگاه او به گونه ای است که چهارچوب و ساختار روایت پژوهی را برای مخاطب به خوبی روشن می کند. نقطه عطف کارهای او، پیوندی است که بین زبان شناسی، سبک شناسی و روایت شناسی برقرار می کند. کتاب حاضر 12 فصل دارد که عبارتند از: «روایت و روایت کردن»، «نظریۀ روایت»، «متن و تألیف»، «ساختار روایت»، «زبان روایت»، «واقع-گرایی، وهم گرایی و فراداستان، زبان»، «بازنمایی سخن و سبک شناسی روایت، افکار»، «احساسات و ناخودآگاه»، «دسته بندی های روایی»، «رویکردهای درزمانی به روایت»، «کاربرد عملی» و «راهنمایی برای روایت شناسان تازه کار». در تمام فصول این کتاب در کنار مباحث نظری، نمونه ها و مثال هایی از نقد عملی نیز برای تبیین و توضیح بیشتر مطالب وجود دارد و جدا از این مباحث، یک فصل کامل نیز به نقد عملی اختصاص داده شده است که در یادگیری هر چه بهتر روایت، بسیار مفید است. فصل آخر کتاب نیز راهنمایی هایی است که برای روایت پژوهان تازه کار در نظر گرفته شده است و موانع و مشکلات روایت شناسی را به خوبی روشن می کند تا روایت پژوهان از گرفتار آمدن به آن پرهیز کنند. با توجّه به کمّیتی که امروزه جامعۀ ما در امر روایت پژوهی بدان دچار شده است و منجر به کم خوانی های (و گاهی بیش خوانی های) متون نیز شده است و گاهی نیز (البتّه در بیشتر موارد) سعی در انطباق نعل به نعل نظریه با متن دارند، این فصل بسیار حائز اهمیّت است. متأسفانه یکی از آفت های پژوهش های ادبی معاصر ما نیز چگونگی بکارگیری نظریه در خوانش متون بوده است و سهم روایت شناسی در این حوزه به نوعی، بسیار بیشتر از سایر نظریه هاست. فلودرنیک در این بخش با تکیه بر تمام مباحثی که گفته است به روایت پژوهان پیشنهادهایی ارائه می دهد و در کنار این پیشنهادها، منابع بسیار خوبی اعم از کتاب، مجله و سامانه-های الکترونیکی در این حوزه، معرّفی می کند. نکتۀ دیگری که در خلال مطالب کتاب برای خواننده روشن می شود، دقّت و وسواس خاصی است که فلودرنیک در نوشتن این کتاب داشته است و هرجا اصطلاحی را به کار برده اگر از کسی وام گرفته است داخل پرانتز و در همان جمله می نویسد که این نام واژه از چه کسی گرفته شده است. این دقّت ها و ریزبینی ها جدا از ذهن و حافظۀ منحصر به فرد فلودرنیک، وسواس و احتیاط او را نیز برای دور شدن از اتهام به سرقت (در انواع آن: انتحال، المام، توارد و حتّی اقتباس) می رساند. در متن، خواننده به کرّات با این توضیحات و ذکر منابع نقل قول ها، روبرو می شود. بنابراین، برای مخاطب در کنار مطالب بسیار مفیدی که از این کتاب می توان آموخت، شیوه و نوع پژوهش فلودرنیک نیز می تواند الگو و نمونه ای بسیار خوب برای او در انجام پژوهش باشد.