آثار منتشر شده گروه کُردی

از بینِ سه شاخۀ علم بلاغت ـ بیان، بدیع و معانی ـ آن­چه با زبان فارسی و قواعد نحویِ آن مرتبط است، تنها شاخۀ معانی است و بلاغت فارسی باید بر پایۀ این علم تهیه و تدوین گردد. مباحث دو حوزۀ «بیان» و «بدیع» در ادبیاتِ تمام زبان­ها تقریباً مفهوم و قواعدِ ثابت و مشخصی دارند و تفاوت­های احتمالی چندان بنیادی نیست؛ امّا حوزۀ معانی با نحوِ زبان سروکار دارد و چون ماهیّت نحوِ هر زبانی متفاوت از زبان­های دیگر است، نمی‌توان مطالب مربوط به علم معانیِ یک زبان را در زبانِ دیگر اعمال کرد؛ بنابراین آن­چه مستقیم با بلاغتِ زبان فارسی مربوط می­شود، ظرفیت­های نحوی آن در بیان معانی و اغراضِ درونی است. اساس کار در کتاب بلاغت زبان فارسی بر پایۀ سخن سعدی نیز معطوف به ارتباطِ ساخت‌های نحوی و ترکیباتِ زبانی با بیان معانی و اغراض بلاغی است تا مقدّمه و طرحی شود برای شناسایی و معرفی اصول و جنبه ­های بلاغی زبان فارسی.